مهدی مظاهری - نوبت

پَرزدن از دام ابریشم به من هم می‌رسد
شادمانی‌های بعد از غم به من هم می‌رسد
 
برگ‌ها از شاخه می‌افتند و تنها می‌شوند
از جدایی گر چه می‌ترسم به من هم می‌رسد
 
هر کجا هستم من از یاد تو غافل نیستم
در خیابان شاخه‌ی مریم به من هم می‌رسد
 
گندم گیسوی تو از باغ مینو به‌تر است
از گناه حضرت آدم به من هم می‌رسد
 
گرچه از من، هیچ‌کس غیر از وفاداری ندید
بی‌وفایی‌های این عالم به من هم می‌رسد
 
هر کجا سَروی به خاک افتاد با خود گفته‌ام
نوبت هیزم‌شدن کم‌کم به من هم می‌رسد...