کاظم بهمنی

رفیق حادثه‌هایی به رنگ تقدیری
اسیر ثانیه‌هایی شبیهِ زنجیری

در این رسانه‌ی دنیا میان برفک‌ها
نه مانده از تو صدایی، نه مانده تصویری

رسیده سنّ حضورت به سنِ نوح اما
شمار مردم کشتی نکرده تغییری

هزار جمعه‌ی بی‌تو گذشته از عمرم
هزار سال پیاپی دچار تأخیری

شبیه کودک زاری شدم که در بازار...
تو دست گمشده‌ها را مگر نمی‌گیری؟