سرمد کاشانی

می‌خانه اگر ساقیِ صاحب‌نظری داشت
می‌خواری و مستی، ره و رسم دگری داشت

پیمانه نمی‌داد به پیمان‌شکنان باز
ساقی، اگر از حالت مجلس خبری داشت

بیدادگری شیوه‌ی مرضیّه نمی‌شد
این شهر، اگر دادرس و دادگری داشت

یک لحظه بر این بام بلاخیز نمی‌ماند
مرغِ دلِ غم‌دیده، اگر بال و پری داشت

در معرکه‌ی عشق که پیکار حیات است
مغلوب٬ حریفی که به جز سر، سپری داشت

«سرمد» سر پیمانه نبود این همه غوغا
می‌خانه اگر ساقیِ صاحب‌نظری داشت