مجید آژ

سیب غلتان رودخانه من آهوی نقش بسته بر چینی
پری قصه‌های کودکی‌ام قالی دست‌باف ِتزیینی

خُنکای نسیم اول صبح گرمی چای عصر پاییزی
به چه نامی تو را صدا بزنم؟ لیلی روزگار ماشینی

دور مجنون گذشت اینک من دور لیلا گذشت اینک تو
دست بردار از این حکایت تلخ تا بگویم چه‌قدر شیرینی

از کدام‌این عشیره‌ای بانو که در این شهر آسمان‌زنجیر
شیر از آفتاب می‌دوشی میوه از باغ ماه می‌چینی

ای جهان بر مدار مردمکت، چشم بردارم از تو؟ ممکن نیست
منم آن کس که زندگی کرده سال‌ها با هم‌این جهان‌بینی

گیسوان سیاه‌پوشت را روی دیوار شانه‌ها آویز
تا ببینی غزل‌سرایان را همه مشتاق شعر آیینی

جنبش سبز فتنه‌انگیزی اگر از جای خویش برخیزی
کودتاچیِ مخملی دامن! شورشی! بهتر است بنشینی

عشق حق مسلم من و توست مابقی را به دیگران بسپار
هر چه داری اگر به عشق دهی کافرم گر جُویی زیان بینی